یکی از نویسندگان این مطالعه، متخصص قلب و عروق مداخله ای مرکز پزشکی Beth Israel Deaconess، دکتر رابرت دبلیو. یه، خاطرنشان کرد: “توجه تدریجی، پیش رونده و درجه بندی شده ای به موضوع پذیرش مجدد معطوف شده است.”

1. اما برای حفظ شتاب، بیمارستان ها باید بدانند که کدام بیماران بالاترین خطر بستری مجدد — و تشخیص‌ها و اطلاعات جمعیتی، اگرچه آموزنده است، اما همه چیز را نشان نمی‌دهد. داستان.

عوامل کلیدی مؤثر بر احتمال بستری مجدد

وقتی قانون درمان قرن 21 در اواخر سال گذشته به تصویب رسید، شامل کمک هزینه ای برای بیمارستان های شبکه ایمنی شد که خطر پذیرش مجدد در بیمارستان را تنظیم می کند. بر اساس ترکیب بیمار این واقعیت که این نوع اقامتگاه مورد نیاز است نشان می‌دهد که طیف وسیعی از عوامل، که بسیاری از آنها نمی‌توانند مستقیماً توسط بیمارستان‌ها کنترل شوند، می‌توانند منجر به نرخ‌های بالاتر بستری مجدد شوند.

ویژگی های مرتبط با خطر بالاتر بستری مجدد برای بیماران Medicare عبارتند از:

• عوامل اجتماعی و جمعیت شناختی، مانند جنسیت، سن، فقر، یا شرایط ناپایدار زندگی
• سابقه مراقبت های بهداشتی ویزیت های مکرر از اورژانس
• بار بیماری، مانند بیماران مبتلا به مشکلات سلامت روان، تشخیص دیابت، COPD، یا سرطان، یا روال‌های دارویی که شامل شش نسخه یا بیشتر است
• آمادگی جسمانی، مانند ناتوانی یا علائم تغذیه نامناسب

علاوه بر این، برخی از مطالعات نشان داده‌اند که جامعه‌ای که بیمار در آن زندگی می‌کند نیز می‌تواند عامل تعیین‌کننده‌ای برای پذیرش مجدد قابل پیشگیری باشد. اما یکی دیگر از مؤلفه‌های حیاتی وجود دارد که باید در نظر گرفت: نگرش‌های فردی بیمار.

درک خطر بستری مجدد با استفاده از روانشناسی

در مصاحبه ای برای صندوق مشترک المنافع “کیفیت مهم است خبرنامه، تری هانلون، مدیر ارشد اجرایی برنامه سلامت شرکت در TriHealth System در سینسیناتی، اوهایو گفت: “ما به عنوان مراقبت های بهداشتی ارائه دهندگان، به کار با بیماران به روشی که برای ما راحت است عادت دارند. همه ما می‌خواهیم کار درست را انجام دهیم، اما برای ارائه مراقبت بیمار محور باید تلاش کنیم تا بفهمیم چه چیزی باعث انگیزه بیماران می‌شود.”

برای TriHealth، مدل تقسیم‌بندی روان‌شناختی زیست رایان بینش‌هایی را ارائه کرد که مربیان بیمار «برای کمک به ایجاد ارتباط با بیماران و ایجاد انگیزه در آنها برای دستیابی به اهداف سلامتی‌شان» نیاز داشتند.

بر اساس این بخش‌ها، بیمارستان‌ها می‌توانند خطر بستری مجدد را بهتر پیش‌بینی کنند. به عنوان مثال، یک جوینده تعادل ممکن است برنامه مراقبت پس از ترخیص را دنبال نکند زیرا معتقد است که یک رویکرد جایگزین شایستگی دارد. یا یک شعبده باز اولویت دار ممکن است برنامه مراقبتی را دنبال نکند، زیرا پس از ترخیص خیلی سریع بر روی وظایف کاری یا خانوادگی تمرکز می کند. به طور مشابه، جهت‌گیران و افراد با اراده به طور یکسان ممکن است پیروی از برنامه‌های مراقبتی بدون انگیزه مداوم برایشان مشکل باشد.

در واقع، استقامت های اراده ای بزرگترین چالش برای پذیرش مجدد در بیمارستان است. افراد استقامت اراده بیش از حد در مسائل پزشکی که CMS بر آنها تمرکز دارد نشان داده شده است:

( برای بزرگنمایی کلیک کنید🔍 )

هر بخش روانشناختی رویکرد متفاوتی به سلامت و تندرستی و همچنین انگیزه‌ها، اولویت‌ها و ترجیحات ارتباطی متفاوتی دارد. اینکه چگونه یک فرد استقامتی را برای ایجاد انگیزه در رفتارهای سلامتی مثبت درگیر می‌کنید، برعکس نحوه مشارکت شما با یک خود دست‌آور خواهد بود. متأسفانه، بسیاری از پیام‌های مراقبت‌های بهداشتی برای تیپ شخصیتی Willful Endurer تنظیم نشده‌اند و موفقیت محدودی در کاهش پذیرش مجدد خواهند داشت.

یک سیستم بهداشتی بزرگ با چند صد پرستار و پرسنل مرکز تماس به دنبال افزایش تعداد بیماران مرخص شده از ER بود که با یک پزشک درون شبکه پیگیری می‌کردند. آموزش دیده شدن برای تعامل با افراد استقامتی میزان موفقیت آنها را در طول چندین ماه دوبرابر کرد.

به‌کارگیری این بینش‌ها در برنامه‌ریزی ترخیص می‌تواند تضمین کند که بیماران برای مدیریت مؤثر بهبودی خود، بیمارستان را مجهزتر ترک می‌کنند. یک پلت فرم مشارکت بیمار مانند زیست رایان که شامل بخش‌بندی روان‌شناختی است، این کار را با اجازه دادن به ارتباطات به موقع و مرتبط برای نگه داشتن بیماران در مسیر درست پس از ترخیص آسان‌تر می‌کند.

و این رویکرد پیشگیرانه همچنین فشار روی کارکنان را کاهش می‌دهد زیرا ارتباطات شامل مکانیسم‌های پاسخی است که از طریق داشبورد ردیابی می‌شوند و به آن‌ها اجازه می‌دهد به‌جای هر بیمار روی موارد استثنا تمرکز کنند.

دو سیستم بیمارستانی برجسته از زیست رایان برای کاهش چشمگیر پذیرش مجدد 30 روزه استفاده کردند – یکی برای نارسایی احتقانی قلب و دیگری برای نوعی جراحی ستون فقرات. در یک آزمایش آزمایشی پنج ماهه، بیمارستانی که بر CHF متمرکز شده بود، 90 درصد کاهش در پذیرش مجدد داشت، و بیمارستان دیگر شاهد کاهش پذیرش مجدد به 1.45 درصد بود. در طول 18 ماه.

عوامل زیادی می‌توانند در بستری مجدد در بیمارستان نقش داشته باشند، اما با استفاده از تقسیم‌بندی روان‌شناختی برای شناسایی نگرش‌ها، انگیزه‌ها و ترجیحات ارتباطی بیماران، بیمارستان‌ها می‌توانند خطرات را زودتر تشخیص دهند و بستری مجدد را در مسیر نزولی و نتایج مثبت نگه دارند – برای بیماران و نتایج بیمارستان ها در حال افزایش است.