پزشک نظر کمی شگفت‌انگیز بود، اما کاملاً قابل باور بود.
یک دوست پزشک به ما می گوید که 75 درصد از پزشکان هنگام ملاقات با بیماران فراموش می کنند خود را به درستی معرفی کنند.
باشه…این یک روز شلوغ در دفتر است. عقب مانده … دوباره. چیزهای معمولی اما بدون مقدمه مناسب – سریع، ساده، صمیمانه – همه چیزهایی که در این برخورد دنبال می‌شود کمی دور از مرکز است و می‌تواند کمتر موثر باشد یا به راحتی در سراشیبی سر بخورد.
دوست ما – که به فرآیند ارتباط پزشک و بیمار حساس است – می گوید که بهترین عناصر عملی برای معرفی مناسب عبارتند از:
- یک لبخند بزرگ و یک سلام دوستانه؛
- نام، تخصص و سالها تجربه خود را ذکر کنید؛
- دست دادن (در صورت لزوم)؛
- به همه افراد حاضر در اتاق سلام برسانید. و
- بنشینید و تماس چشمی برقرار کنید.
بدون عجله در کارها، یک سلام و معرفی مناسب سرمایه گذاری ارزشمندی در کمتر از 20 ثانیه است. ممکن است لحظاتی برای تایپ یادداشت یا سفارش وجود داشته باشد. اما در هنگام بحث در مورد تشخیص، طرح درمان و پیگیری، مشارکت عمدتاً رو در رو است. بیمار – نه رایانه – توجه اولیه را دارد.
۵۵ درصد حیاتی ارتباطات…
آمار که اغلب نقل قول می شود می گوید که تنها هفت درصد ارتباطات کلامی و 93 درصد غیرکلامی است. و در بخش غیرکلامی، “لحن صدا” 38 درصد و “زبان بدن” 55 درصد سهم دارد.
بنابراین، اگر فرمول صحیح باشد، بزرگترین عنصر در ارتباطات «زبان بدن» است (با 55 درصد). بهتر از نیمی از هر پیامی از طریق حالات چهره (غیر کلامی)، حرکات، حالت و غیره بیان می شود.
ما به ندرت به عادات زبان بدن خود فکر می کنیم. ما زیاد به نفس کشیدن فکر نمی کنیم. بسیار مهم است، اما ما آن را بدیهی می دانیم. مشکل اینجاست که زبان بدن ضعیف می تواند ارتباطات موثر را تقریباً پاک کند و شما را غیرحرفه ای جلوه دهد.
نکاتی برای پزشکان، کارکنان و متخصصان مراقبت های بهداشتی…
نحوه معرفی خود نسبتاً آسان است، اما به خاطر سپردن 55 درصد بحرانی اولین قدم است. در طول برخورد با بیمار – در واقع، در هر زمان و هر مکان – در اینجا چند نکته آسان برای ایجاد تأثیر مثبت و ارسال پیام های غیر کلامی مناسب وجود دارد:
تماس چشمی: بدون زیاده روی، از تماس چشمی برای تقویت اتصال استفاده کنید. اجتناب از تماس چشمی نشان دهنده بی علاقگی است.
چهره به چهره: برای تعامل مستقیم، خود را مستقیماً به طرف مقابل معرفی کنید. دور شدن، حتی تا حدی یا خم شدن، نشان دهنده بی علاقگی است و ارتباط را قطع می کند.
اشارات: استفاده از دستان خود هنگام صحبت کردن، اعتبار و تاکید را می‌افزاید.
سر تکان دهید، لبخند بزنید، بخندید: وقتی طرف مقابل در حال صحبت است، با تکان دادن سر ساده حرف او را تایید می کند. یک لبخند صمیمانه به ندرت بی جا است. در صورت لزوم بخندید.
وضعیت بدن: ظاهر بیش از حد سفت نشان دهنده نگرانی یا استرس است. یک وضعیت آرام و راحت لحن دوستانه و باز ایجاد می کند.
حذف موانع: اجازه ندهید اثاثیه یا سایر موانع فیزیکی مانع از اتصال شوند.
بازوها و پاها را باز کنید: ممکن است این یکی را تشخیص دهید. دست‌ها و پاهای ضربدری نشان دهنده بی‌علاقگی یا عدم پذیرش ایده‌ها یا نظرات است.
سپس قدرت یک تماس دوستانه وجود دارد…
برخی از امکانات و ارائه دهندگان پزشکی از دست دادن سنتی اجتناب می کنند. اما در دستورالعمل های اداری، یک دست دادن ساده تاثیر فوری و مثبتی ایجاد می کند. علاوه بر این، لمس ملایم شانه یا بازو می تواند به طور موثر اعتماد، تشویق و رابطه را تقویت کند.
55 درصد از ارتباطات پزشک و بیمار که اغلب نادیده گرفته می‌شود – عناصر غیرکلامی مهم – نقشی حیاتی در ارتباطات مؤثر و شخص به فرد دارد. نحوه تعامل و ارتباط یک پزشک یا کارمند با بیماران، مجموع چیزهای زیادی است.
علاوه بر کلماتی که می گویید و می شنوید، نحوه ظاهر، عمل و حرکت شما به موفقیت برخورد مراقبت های بهداشتی کمک می کند. نکته اصلی این است که چگونه ارتباطات اضطراب را کاهش می دهد و یک رابطه قابل اعتماد ایجاد می کند.
برای مطالعه مرتبط، اینجا را به کتابخانه اطلاعات بازاریابی رایگان ما کلیک کنید:
