بسیاری از ما در زیست رایان از بسیاری از بیمارستان ها و پردیس های مراقبت های بهداشتی در سراسر کشور بازدید کرده ایم. معمولاً در کار و گاهی اوقات به عنوان یک بازدید کننده یا بیمار. بیشتر اوقات، پیمایش در یک ساختمان بزرگ و ناآشنا یک تجربه گیج کننده و ناراحت کننده است.

اگر صرفاً یافتن راه برای یک بیمار (یا بازدیدکننده ای مانند من) یک چالش است، سنجه ذهنی که “رضایت بیمار” را ردیابی می کند رو به پایین است.

• بازدیدکنندگان برای اولین بار می توانند اندازه عظیم این مرکز را دلهره آور بدانند.
• بیمارانی که از قبل نگران مشکل سلامتی خود هستند می توانند به راحتی گیج یا منحرف شوند.
• بیماران مسن‌تر، که ممکن است درد داشته باشند و/یا بینایی ضعیفی داشته باشند، به کمک بیشتری نیاز دارند.
• بیمارستان های قدیمی تر بازسازی شده هزارتویی هستند. ورودی های افزودنی جدید، راهروهای اداری یا بال های تخصصی تلاش می کنند (نه همیشه یکپارچه) با ساختارهای موجود ترکیب شوند.
• علائم خوش‌نیت از واژه‌ها، اصطلاحات یا اصطلاحات اصطلاحات «مدرن» به جای «مردم» ارتباطی استفاده می‌کنند.
• Signage ترکیبی از گرافیک های جدید، قدیمی، دست ساز و قدیمی است.
• پزشكان، مديريت و كاركنان راه خود را مي دانند و از كمك هاي راه ياب غافل هستند

اصطلاح هنر در دنیای ارتباطات نشانه راهیابی است. با تشکر از دانشگاه میشیگان: «راه‌یابی را می‌توان به عنوان حل مسئله فضایی تعریف کرد. این است که بدانید در کجای یک ساختمان یا یک محیط قرار دارید، بدانید مکان مورد نظر شما کجاست، و بدانید که چگونه از مکان فعلی خود به آنجا برسید.”

در اینجا چند نکته به موقع برای آزمایش و بهبود تجربه پیمایش وجود دارد:

از جایی که بیمار شروع می‌شود شروع کنید. مسیرهای سفر را از نقاط ورودی از جمله راه‌های ورودی، پارکینگ‌ها و ورودی‌های ساختمان دنبال کنید. ممکن است مسیرهای متعددی برای رسیدن از مکان‌های پارکینگ/ارسال به درب ورودی وجود داشته باشد.

یک حسابرسی مستقل و شخص ثالث انجام دهید. آنچه را که فکر می کنید می دانید فراموش کنید. هر کسی که حتی به طور گاه به گاه با امکانات شما آشنایی داشته باشد، راه خود را به عنوان اولین بازدیدکننده پیدا نخواهد کرد. زمانی را صرف مشاهده و صحبت با بازدیدکنندگان کنید. اطلاعات را از منابع کاملاً تازه، بی تجربه و بی طرفانه استفاده کنید.

از وسایل کمکی با کد رنگی برای ناوبری استفاده کنید. بخش‌ها یا بخش‌های مختلف تأسیسات را می‌توان با رنگ‌های منحصربه‌فرد و ثابت در علائم، رنگ‌های دیوار یا کف و/یا نوارهای مسیر روی زمین برای بازدیدکنندگان شناسایی کرد. پيگيري كردن. گرافیک های جهت دار بزرگ را روی دیوارها، درها، و/یا نقاط عطف/تصمیم گیری در نظر بگیرید.

چسبنده برای ثبات علامت باشید. از یک سیستم طراحی به راحتی قابل خواندن و یکنواخت استفاده کنید که از یک الگوی یکنواخت از اندازه، شکل، رنگ، حروف و گرافیک پیروی می کند. در صورت لزوم، تمام علائم موجود (قدیمی، تغییر رنگ، شکسته، نامنظم) را دور بیندازید و با همه جدید جایگزین کنید.

سیستم تعویض سریع داشته باشید. آماده باشید که علائم را در صورت شکستگی، نادرست یا با تغییرات سریع بسازید و جایگزین کنید. همه تابلوهای دست ساز، «موقت» یا «رفع سریع» و قدیمی را ممنوع کنید.

نقشه ها و مسیرهای مرجع را به صورت آنلاین قرار دهید. اطلاعات قابل بارگیری را به همان سبک و ظاهری که امکانات واقعی دارد ارائه دهید. ممکن است استفاده از عکس‌های فعلی یا ویدیوهای آموزنده به‌صورت آنلاین مفید باشد.

مطالعات آکادمیک مزایای مثبتی را در سیستم‌های راهیابی خوب، از جمله کارایی عملیاتی، کاهش استرس، ایمنی بازدیدکنندگان و دسترسی پیدا می‌کنند.

سهولت راهیابی برای یک بیمارستان یا سیستم بهداشتی “اولین برداشت” حیاتی است که می تواند بی سر و صدا رضایت بیمار را از پارکینگ یا درب ورودی کاهش دهد یا به طور مثبت از آن حمایت کند. عجیب است که علائم راهیابی کارآمد و مؤثر، گرافیک و کمک جهت اغلب مورد توجه قرار نمی گیرد. اما زمانی که سیستم به آرامی کار نمی کند، مانعی آزاردهنده برای رضایت مثبت بیمار است.

برای مطالعه بیشتر، رجوع کنید به: 7 استراتژی برای نشانه های اداری با بیشترین اثربخشی و فراتر از جادوگری: نشانه های دیجیتال بیمارستان استاندارد مورد انتظار هستند.

کتی گاگرن