من اخیراً خوشحالم که با دکتر حسن تته، کاپیتان نیروی دریایی ایالات متحده، دانشیار جراحی خدمات یونیفرم پوش در دانشگاه علوم بهداشت و دانشکده پزشکی دانشگاه هاوارد صحبت کردم. او همچنین از سال 2012 تا 2013 همکار سیاست سلامت رابرت وود جانسون و یک محقق مدعو در دفتر بودجه کنگره بود.

دکتر تته یک جراح قفسه سینه، نویسنده پرفروش و سخنران محبوبی است که از بورد تایید شده است و مردم را تشویق می کند تا بر قلب همه چیزهایی که واقعاً در زندگی مهم هستند تمرکز کنند. او در حال حاضر یک تیم تخصصی بازیابی سازگار با قفسه سینه را در MedStar Health و مرکز پزشکی نظامی ملی والتر رید در واشنگتن دی سی رهبری می‌کند. هدف تحقیقات گسترده او در پیوند قفسه سینه، گسترش بهبودی قلب و ریه و نجات جان انسان‌ها است.

در این مصاحبه پادکست، من و دکتر تته درباره تجربه بیمار و کتاب سوم او، “هنر مراقبت از انسان، که در آن او بر اهمیت انسانی کردن و شخصی‌سازی مراقبت‌های پزشکی تاکید می‌کند. من به شدت به هر کسی که علاقه مند به تجربه بیمار است توصیه می کنم Dr. کتاب تته.

گوش دادن به پادکست: این پادکست هنر مراقبت از انسان را می‌توانید از طریق گرافیک زیر یا از طریق هر یک از برنامه‌های پادکست زیر مشاهده کنید… | iTunes | Spotify | iHeartRadio | پادکست Google | پود باقلا | Tunein | رادیو عمومی | دوخت |

“هنر مراقبت از انسان”

بعد از خواندن کتاب دکتر تته و لذت بردن از تمام تصاویری که دخترش، الا بلو، خلق کرده بود، هیجان زده شدم که با او در مورد آن و همچنین افکار او در مورد تجربه بیمار صحبت کنم – موضوعی که برای من بسیار مهم است. چیزی که ما در این پادکست موارد زیادی را پوشش می دهیم.

دکتر تته نیز مانند من به نوشتن هدفمند علاقه دارد. “زمانی که از یک استقرار بسیار دشوار و چالش برانگیز به عنوان بخشی از کار نظامی خود در افغانستان برای حمایت از تفنگداران دریایی بازگشتم، نوشتن قلم روی کاغذ برای کمک به تطبیق بسیاری از آنچه که به عنوان جراح ترومای جنگی تجربه کرده بودم، بسیار لذت بخش بود.” /p>

اگرچه این کتاب در اصل از سخنرانی او در کلاس ورودی برای دانشجویان پزشکی در سال 2018 الهام گرفته شده است، دکتر تته می‌گوید “هنر مراقبت از انسان” بسیار عمدی نوشته شده است، بنابراین همه، فارغ از حرفه‌اش، می تواند به راحتی با آن ارتباط برقرار کند.

مراقبت های بهداشتی در مقابل مراقبت های انسانی

دکتر تته از کودکی می‌دانست که می‌خواهد پزشک شود، اما یک بیماری تهدیدکننده زندگی که او را برای هفته‌ها در بستر بستر نگه داشت، تغییری پارادایم در نگاه او به نقشش در مراقبت‌های بهداشتی ایجاد کرد. این واقعاً چشمان او را به تجربه بیمار باز کرد.

«به یاد می‌آورم که پزشک اورژانس من در حالی که در بخش‌های معمولی دوره نقاهت می‌کردم به دیدن من آمد. او کتاب «هاریسون ها و هریسون ها»، کتاب مقدس پزشکی داخلی را به همراه داشت. او آمد تا در مورد بیماری ام اطلاعات بیشتری به من بدهد زیرا دوستانم به او گفته بودند که در حال تحصیل در رشته پزشکی هستم. من از میزان علاقه او به من – یک غریبه کاملاً شگفت زده شدم. این تعامل کوتاه اما تکان دهنده نحوه نگرش من به نقشم در مراقبت های بهداشتی را تغییر داد. همچنین بسیاری از عناصر مراقبت انسانی را که در کتابم درباره آنها می نویسم، در بر می گیرد.”

هنگامی که او شروع به تعامل با بیماران کرد، متوجه ارتباط قوی بین نتایج بیمار و نگرش ذهنی آنها شد. او شواهد حکایتی را به اشتراک گذاشت که نشان می‌دهد بیماران با نگرش ذهنی مثبت و/یا هدف معمولاً نسبت به بیمارانی که این کار را نکرده‌اند، در بهبودی بسیار بهتر عمل می‌کنند. سپس متوجه شد که ارتباط خوب چقدر برای کمک به هر بیمار احساس مثبت، شاداب و مهم است.

مدل LEARN

در حین اعزام درس ارزشمندی در مورد اهمیت ارتباط خوب آموخت. او آموخت که چگونه حتی یک خرابی کوچک می تواند به چالش های جدی منجر شود – نه فقط در نیروی دریایی، بلکه در مراقبت های بهداشتی نیز. مدل LEARN او چارچوبی است برای اینکه نه تنها به پزشکان یادداشتی می‌دهد تا آنچه را که باید برای بیماران خود انجام دهند، یعنی یاد بگیرند، بلکه به آنها دستوری می‌دهد تا آنچه را که باید انجام دهند، به خاطر بسپارند:

• L: به بیماران خود گوش دهید

• E: با بیماران خود همدردی کنید

• A: Affinitize (بیمار خود را درک کنید)

• R: تکرار کنید (بیشتر گوش کنید، بیشتر همدلی کنید، بیشتر به آنها علاقه داشته باشید و همچنین کلمات آنها را به آنها بگویید)

• (K): اکنون بیمار شما اکنون (فرض نکنید که می دانید چرا به دنبال مراقبت هستند)

سه ستون

دکتر سپس تته سه ستون خود را از هنر مراقبت از انسان به اشتراک گذاشت:

“پیدا کردن هدف یک نفر و کمک به او برای اتصال به هدفش، فکر می کنم برای هنر مراقبت از انسان بسیار اساسی است، چه این که آن را برای شما به عنوان یک فرد کشف کنید، چه انتقال آن به کسی که با او در حال تعامل هستید.”

“مهم است مراقبت‌هایی را که به هر فردی ارائه می‌دهید شخصی‌سازی کنید، زیرا هر فردی نیازها، نیازها، خواسته‌ها، اشتیاق، رویاها و ناامیدی‌های متفاوتی دارد.”

“عنصر دیگر هنر مراقبت از انسان از مشارکت ناشی می شود، زیرا هیچ چیز بزرگی تا کنون توسط یک فرد انجام نشده است.”

توجه به مراقبت از انسان

تغییرات زیادی در سال جاری به خصوص در ارائه مراقبت های بهداشتی با کیفیت در طول یک بیماری همه گیر رخ داده است. پزشکی از راه دور به سرعت در حال تبدیل شدن به یک هنجار است و ما، به عنوان ارائه دهندگان مراقبت های انسانی، در حال یادگیری استفاده از ابزارهایی هستیم که کمی خارج از جعبه ابزار پزشکی ما هستند.

«بیایید روی مراقبت های بهداشتی تمرکز نکنیم، بیایید روی دستیابی به سلامت تمرکز کنیم. برای شفا نیازی به درمان نیست. بسیاری از ما در حال قدم زدن با شرایطی هستیم، گاهی اوقات شرایط پایانی، که به خودی خود هرگز درمان نمی‌شوند، زیرا ما درمان برای آنها نداریم، اما کارهای زیادی وجود دارد که می‌توانیم برای آن افراد انجام دهیم تا به آنها کمک کنیم. آنها بهبود می یابند و این می تواند به اشتراک گذاری هنر با آنها باشد، وقت گذاشتن برای گوش دادن به آنها، وقت گذاشتن برای همدلی با آنها، وقت گذاشتن برای درک اینکه اکنون آنها چیست، نیازهای آنها چیست.”

دوباره، کتاب دکتر تته، “هنر مراقبت از انسان را به شدت توصیه می کنم. ، گوش دادن به کل پادکست یا خواندن متن کامل زیر.

---

توجه: رونوشت زیر توسط رایانه تولید شده است.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

دوباره سلام به همه، این دکتر علی حاجی ابراهیمی است، خوشحالم که در یکی دیگر از پادکست های ما حضور دارید. امروز قصد دارم با دکتر حسن تته مصاحبه کنم که کاپیتان نیروی دریایی ایالات متحده، دانشیار جراحی خدمات یونیفرم پوش، دانشگاه علوم بهداشت و دانشکده پزشکی دانشگاه هاوارد است. او از سال 2012 تا 2013 همکار سیاست سلامت رابرت وود جانسون بود، به کنگره ایالات متحده، دفتر بودجه کنگره منصوب شد، در حال حاضر دکتر تته جراح قفسه سینه برای MedStar Health و مرکز پزشکی نظامی ملی والتر رید است، او یک تیم تخصصی بهبود قفسه سینه را رهبری می کند. در واشنگتن دی سی و تحقیقات او در پیوند قفسه سینه با هدف گسترش بهبودی قلب و ریه و نجات جان افراد است. دکتر تته خوش آمدید، و از اینکه به ما پیوستید متشکریم.

حسن تته، MD:

متشکرم، متشکرم استوارت.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

ما فقط در مورد عمل واقعاً منحصربفرد شما به صورت آفلاین صحبت می کنیم و شما مطمئناً به عنوان یک جراح پیوند در حال حرکت هستید، به ویژه این روزها در طول کووید و ما فقط در مورد بهبودی و برخی از چیزهایی که در حال انجام است صحبت می کنیم. اما شما همچنین نویسنده ای پرشور هستید و من می دانم که این سومین کتاب شما است و من توسط یک دوست مورد اعتماد به شما معرفی شده ام و شنوندگان وفادار ما می دانند که ما با تجربه صبورانه کارهای زیادی انجام می دهیم و این یکی از کارهای ماست که ما دوست داریم حمایت کنیم و من اغلب به مردم می گویم، “ببین، من نمی خواهم پزشک بالینی شوم”، از این کار لذت می برم، کاری را که انجام می دهم دوست دارم، اما اگر بتوانم کاری انجام دهم تا به مردم کمک کنم تا مراقبت های بهتری داشته باشند و به خصوص به هر دلیلی، تجربه بیمار یک امر رایج است… و همدلی چیزی است که من آن را دوست دارم، چیزی است که می توانم به تایید آن کمک کنم و به ترویج آن کمک کنم و این در منطقه شما کاملا مشخص است. بنابراین خوشحالم که با شما آشنا شدم و برای اولین بار شما را در پادکست خود قرار دادم. شما تعدادی کتاب نوشتید، این سومین کتاب شما است و من می خواهم با صحبت در مورد این کتاب شروع کنم، هنر مراقبت از انسان است و شاید فقط در مورد چند پس زمینه از کتاب های زوج دیگرتان صحبت کنم و سپس روی آن تمرکز کنم. این یکی و چرا اکنون و چرا متفاوت است؟

حسن تته، MD:

مطمئنا، بله. بنابراین همانطور که شما گفتید نویسندگی علاقه من بوده است. پدرم مدت‌ها پیش، زمانی که احتمالاً نوجوانی بودم، به من گفت که یکی از بهترین راه‌ها برای اطمینان از اینکه می‌توانی همیشه زندگی کنی، نوشتن یک کتاب است و فکر می‌کنم این چیزی است که من درونی کرده‌ام و فکر می‌کنم بسیاری از مردم آن را دارند. دلایل مختلف برای تمایل به نوشتن یک کتاب و بنابراین من همیشه دوست داشتم نویسنده باشم و در واقع در اوایل کودکی، در واقع کتابی برای جشنواره نویسندگان جوان نوشتم که چند سال پیش در فرصتی دوباره آن را دوباره زنده کردم. برای انجام یک سخنرانی TED و به این ترتیب که برای زنده کردن آن کتاب خوب بود، این کاری بود که در دهه 1980 برای شنوندگان شما انجام دادم، مدتی پیش بود.

حسن تته، MD:

سپس، هنگامی که از یک استقرار بسیار دشوار و چالش برانگیز به عنوان بخشی از کار نظامی خود در افغانستان برای حمایت از تفنگداران دریایی بازگشتم، در موقعیت بسیار دشواری قرار گرفتم که با بسیاری از چالش‌هایی که در آنجا با آن مواجه بودم و یکی از آنها روبرو شدم. رسانه هایی که من همیشه داشته ام روزنامه نگاری و نوشتن است و من مطمئناً در زمانی که در افغانستان بودم زیاد مطالعه می کردم و وقتی به ایالت ها برگشتم، خروجی خود را در نوشتن یافتم و نوشتن در مورد تجربیاتم بسیار جالب بود. تجربه منحصربه‌فردی برای کار با ناشر برای ساختن داستان داشتم و بنابراین این کتاب واقعاً منظمی بود و من از آن شناخت خوبی کسب کردم و فکر می‌کنم به افراد زیادی کمک کرد، اما مطمئناً به من کمک کرد تا درباره آن تجربه بنویسم. و گذاشتن قلم روی کاغذ و خلق داستانی که به من کمک کرد تا با بسیاری از چیزهایی که به عنوان جراح ترومای جنگی تجربه کرده‌ام آشتی دهم و راهی برای کمک به من برای انتقال دوباره به دنیای واقعی بود.

حسن تته، MD:

بنابراین این کتاب، هنر مراقبت از انسان، باید بگویم که در واقع برای سال‌های بسیار زیادی در حال پیشرفت بوده است. این یک کار عاشقانه است و یک کار عاشقانه بوده است، یک کار عاشقانه بود و من خیلی عمدی در مورد نوشتن آن داشتم و می خواستم مطمئن شوم که قرار است کتابی باشد که با افراد زیادی مرتبط باشد، چه شما در بخش بهداشت بودند یا نه اگر به جلد کتاب نگاه کنید، روی آن نوشته شده است: The Art Of Human Care، یک چاقوی جراحی دارد و یک قلم مو دارد، این یک معنی دارد، اما شاید مهمتر از همه، علاوه بر نام من، در کنار آن، با Ella نوشته شده است. آبی بنابراین این پروژه ای بود که من مجبور شدم با دخترم روی آن کار کنم. دختر من الا بلو است، او یک هنرمند است، حداقل از نظر من و کار کردن روی یک پروژه با او بسیار زیبا بود.

حسن تته، MD:

بنابراین، می‌خواهم به خوانندگان بالقوه و افرادی که ممکن است علاقه مند به برداشتن کتاب باشند، بگویم که در آن تصاویری وجود دارد، به طوری که خواندن آن را بسیار آسان می‌کند، به عمد نوشته شده و مختصر است و چیزی که می‌توانید تمام کنید در یک یا دو جلسه، اما با تصاویر، امیدوارم احساسات زیادی را برانگیخته باشم و امیدوارم از آنجایی که فرصت خواندن آن را داشتید، امیدوارم چیزی بوده باشد که داستان ها و هنر و پیام آن شما را تحت تأثیر قرار داده باشد. ?

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

من واقعاً آن را دوست دارم و بسیار خواندنی است. همانطور که گفتید، خواندنی آسان و خواندنی بود و حکایات بسیار خوبی وجود داشت که می توانیم در مورد آنها صحبت کنیم. یکی از سوالاتی که در مورد کتاب دارم، چون باز هم همانطور که یک لحظه گفتم بسیار سرگرم کننده و بسیار غنی و احساسی است، اما واقعاً نمی توانم فکر کنم این کتاب را برای چه کسی نوشته اید؟ مخاطب مورد نظر؟ از آنجایی که احساس می‌کردم یک پزشک به پزشک، همکار به همکار، یا شاید آن‌ها به‌علاوه متخصصان مراقبت‌های بهداشتی اضافی، یا مردم عادی. هنگام نوشتن این کتاب به چه کسی فکر می کردید؟

حسن تته، MD:

بله، این سوال خوبی است. بنابراین می‌توانم بگویم که هدف واقعاً برای عموم مردم است و وقتی شروع به ساختن چارچوبی از آنچه «هنر مراقبت از انسان» بود کردم، اساس آن الهام‌بخش سخنرانی‌ای بود که به کلاس ورودی ارائه کردم. برای دانشجویان پزشکی سال 2018. پس مدتی قبل از من دعوت شد تا سخنران مراسم کت سفید باشم. بنابراین برای کسانی که در مراقبت های بهداشتی هستند، این یک نقطه عطف زیبا و غنی است، برای دانش آموزان و افرادی که به تازگی وارد شده اند و قرار است به مراقبت های بهداشتی تلقین شوند و اتفاقی که می افتد این است که آنها کت سفید خود را دریافت می کنند و به طور معمول، آنها یک امتیاز بسیار عالی دریافت می کنند. کارکشته، معمولاً حرفه ای مو خاکستری، تا در مورد دنیای پزشکی صحبت کند. بنابراین اینجا بودم که توسط آلما دعوت شدم تا این کار را انجام دهم.

حسن تته، MD:

نه تنها باعث افتخار من شد، بلکه بسیار متواضع و کاملاً هیجان‌زده بودم که این مسئولیت بزرگ به من اعطا شد و واقعاً می‌خواستم به دانش‌آموزان الهام بخشم زیرا فکر می‌کردم این یک لحظه در زمان خواهد بود که امیدوارم آنها دوباره به آن فکر کنند و این می تواند آغازی باشد، یا این آغاز رسمی حرفه پزشکی آنها بود. بنابراین، در ابتدا، ابتدای کتاب بر آن تجربه تأکید می‌کند و همینطور وجود دارد، من فکر می‌کنم اشاره‌ای به این موضوع دارد که مخاطب مورد نظر است، اما خواهید دید که یکی از کارهایی که من سعی می‌کنم برای دانش‌آموزان و همچنین برای خواننده، سلامت، مراقبت را انسانی می کند و در واقع، اگر بخواهید، استدلال یا پیشنهاد می کند که مراقبت های بهداشتی کاملاً متفاوت از مراقبت از انسان است. بنابراین باز هم عنوان بسیار عمدی بود، داستان ها بسیار عمدی هستند و هدف و هدف نوشتن برای مخاطبان و کسانی است که در هر زمانی از زندگی خود، هر دو انسان بوده اند و به دیگران اهمیت می دهند یا مورد توجه قرار می گیرند. . بنابراین، به این ترتیب، واقعاً مخاطبان زیادی هستند که کتاب قرار است آنها را لمس کند و امیدوارم با آنها طنین انداز شود.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

بسیار عالی، بنابراین این یکی از سؤالات من بود که می خواستم از شما بپرسم، بنابراین فکر کردم که واقعاً جالب بود، ایده مراقبت از انسان در مقابل مراقبت های بهداشتی، چرا آن را گسترش نمی دهید و توضیح نمی دهید که منظورتان از مراقبت انسانی چیست؟ ?

حسن تته، MD:

بله، بنابراین در داستان نقل می‌کنم، تجربه‌ای که من خیلی قبل از اینکه پزشک باشم، خیلی قبل از اینکه در دانشکده پزشکی باشم، در واقع در مقطع کارشناسی بودم و در طول آن دوره در مقطع کارشناسی به عنوان دانشجوی ارشد، آرزو داشتم یک پزشک باشید، من رشته بیوشیمی بودم، فرصتی منحصر به فرد برای داشتن یک مصاحبه تصمیم گیری اولیه برای دانشکده پزشکی جان هاپکینز، به عنوان یک دانشجوی جوان داشتم. این افتخار بزرگی بود، زیرا من توانستم به عنوان کاندید از مدرسه دیدن کنم و به طور بالقوه حتی قبل از شروع سال ارشدم پذیرفته شوم و مجبور نبودم بار زیادی از MCATS و چیزهایی از این قبیل، برخی از تست ها را تحمل کنم. این عمدتاً بر اساس سوابق تحصیلی من در آن مقطع، تمایل من به پزشک شدن و توصیه من بود، بنابراین افتخار بزرگی بود.

حسن تته، MD:

بنابراین من به بالتیمور پرواز کردم، در آن زمان به مدرسه ای در شمال نیویورک در یک کالج کوچک هنر و علم می رفتم و بهترین مصاحبه را داشتم و فکر می کردم که آنها مرا دوست دارند و من آماده بودم. برای دریافت نامه پذیرش از طریق پست و چند روز پس از بازگشت به دانشگاهم. اما اتفاقی که افتاد این بود که من نامه را کاملاً دریافت نکردم، اما در عوض شروع به تجربه بیماری های زیادی کردم و بیمار بودم و در روزهای بعد، یک هفته یا بیشتر پس از بازگشت از این سفر، متوجه شدم تب، بدترین سردرد زندگی من، سفتی گردن و تب و احساس خوب نبودن. به تیمارستان رفتم، خوشبختانه، با وجود اینکه آنها به اشتباه تشخیص دادند که چه چیزی واقعا داشتم، اما چیزی به من دادند که به طور بالقوه به طول عمرم کمک کرد تا زمانی که پیدا شدم، ساعاتی بعد در اتاق خوابگاهم. آخر هفته آخر شب، تقریباً پاسخگو نیست.

حسن تته، MD:

در نهایت اتفاقی که افتاد، سریع جلو می روم، اما به بیمارستان منتقل شدم و تشخیص داده شد که مننژیت باکتریایی دارم. اکنون، اگر چیزی در مورد مننژیت باکتریایی می دانید و اگر مخاطبان شما هرگز از تجربه آن، چه توسط یکی از عزیزان یا خودشان، متأسف نبوده اند، این یک وضعیت کاملاً کشنده است و من خوش شانس بودم که از آن جان سالم به در بردم و معتقدم در آن زمان، نه تنها آیا پزشکان و متخصصان مراقبت های بهداشتی که در بیمارستان آنجا از من مراقبت کردند، مراقبت های بهداشتی خوبی ارائه نکردند، اما مراقبت های انسانی را ارائه کردند، منظور من از آن چیست؟ خوب، این یکی از پزشکانی که به یاد دارم پزشک معالج من بود، یک پزشک اورژانس بود و او بود که تشخیص را انجام داد، که واقعاً شهودی نبود.

حسن تته، MD:

اگر به دانشجویی فکر می‌کنید که در آخر هفته با دو برادر برادرش به بیمارستان شهر کالج می‌آید و او واکنشی نشان نمی‌دهد و کمی بی‌حال به نظر می‌رسد، پیش‌فرض این است: “اوه، او باید مشروب می‌نوشیده است” یا چیزی و آنها اصرار داشتند که اینطور نیست. در واقع، این چیزی نبود که من واقعاً به عنوان یک دانشجوی کارشناسی به آن علاقه داشتم. بنابراین آن همدلی از جانب دکتر یکی از مواردی بود که برای من از بین نرفته بود، اما مهمتر از آن، او باید زمان گذاشته باشد، زیرا من کاملاً از آن خارج شده بودم. او باید زمان زیادی را صرف کرده باشد تا واقعاً یک تاریخچه خوب و دقیق در مورد اتفاقاتی که با من در حال رخ دادن است از دوستانم دریافت کند و اگرچه من حدود دو هفته را در بیمارستان گذراندم، دو هفته از آن را در واقع در ICU و کمی بیشتر در بیمارستان من این دکتر را به خاطر می آورم که در ابتدا از من در اورژانس مراقبت می کرد که برای دیدن من در حالی که در بخش های معمولی دوران نقاهت را می گذراندم آمد. من را به خارج از آی سی یو منتقل کرده بودند، شاید یک روز یا بیشتر از اعزام به بیمارستان فاصله داشتم و او به دیدن من آمد و این کتاب درسی بزرگ را حمل می کرد و به نام هریسون ها و هریسون ها کتاب مقدس پزشکی داخلی است و آمد. بلند شد و گفت: “هی حسن، خوشحالم که تو کار بهتری داری و دوستانت به من گفتند که می‌خواهی پزشک شوی، بنابراین می‌خواهم به اینجا بیایم و آنچه را که داری با تو در میان بگذارم.”

حسن تته، MD:

این یک داستان شگفت‌انگیز است، و زیاد به نظر نمی‌رسد، اما من نمی‌دانم چند نفر تا به حال چند هفته پس از بستری شدن در بیمارستان به پزشک مراجعه کرده‌اند. که او مرا زیر نظر داشت و آنقدر نگران بود که می خواست بیاید و وضعیت من را ببیند و مهمتر از آن با من صحبت کند و بعد چیزی برایم بیاورد که می دانست برای من جالب است زیرا فهمید که من هستم دکتر شدن این برای من تجسم بسیاری از عناصر چیزی است که در اینجا از آن حمایت می کنم، مراقبت از انسان.

حسن تته، MD:

آنچه که واقعاً تمیز بود این بود، او آنچه را که از نظر بیماری داشتم با من در میان گذاشت و من در مورد آن مطالعه کردم، متوجه شدم، وای، من واقعاً خوش شانس بودم که زندگی می کردم. سپس در پایان گفت: من برای شما یک امتحان کوچک دارم. گفت: گوش کن، درسته که میخوای دکتر بشی؟ گفتم: آره دارم. گفت: باشه یه امتحانی بده. گفت: دو به اضافه دو چیست؟ گفتم خب اینجا باید یه جور حقه باشه ولی گفتم چهار تا. او به من نگاه کرد و گفت: شما یک دکتر عالی خواهید شد. و این چیزی بود که هرگز فراموش نخواهم کرد. منظورم این است که من این داستان را برای شما تعریف می کنم اما این اتفاق ده ها سال پیش رخ داد و کاملاً همان چیزی بود که من به آن نیاز داشتم زیرا مدت کوتاهی پس از ترخیص از بیمارستان، قبل از عصر اینترنت و ایمیل ها و چیزهایی از این قبیل بود، من برگشتم به خوابگاه من برای یافتن یک نامه رد بزرگ و چاق از جانز هاپکینز.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

اوه نه.

حسن تته، MD:

اما من از ادامه پزشکی منصرف نشدم زیرا دکتری که در بیمارستان از من مراقبت می کرد به من گفت که در این آزمایش موفق شدم و قرار است یک دکتر عالی بسازم. بنابراین من اصرار کردم و استقامت کردم و در نهایت، من به دانشکده پزشکی رفتم و کارهای بسیار بیشتری انجام دادم، اما این عنصر مراقبت از انسان است، جایی که شما فکر می کنید همه ما در این دنیا انسان هستیم و ما به نوعی، و امیدوارم از بسیاری جهات، از یکدیگر مراقبت کنیم. اکنون، ما مطمئناً این کار را با خانواده و دوستانمان انجام می دهیم، اما گاهی اوقات، فقط مراقبت یا علاقه ای که شما به یک همنوع و گاهی اوقات یک غریبه می کنید، می تواند همه چیز را در دنیا ایجاد کند. و با انجام این کار، شما واقعاً جهان را به روشی بسیار قدرتمند تحت تأثیر قرار می دهید و این چیزی است که من می خواهم در این مراقبت انسانی بیان کنم. اکنون، داستان‌هایی در سراسر کتاب وجود دارد که نمونه‌های بسیاری از آنچه را که در اینجا با شما به اشتراک می‌گذارم، آشکار می‌سازد، اما این تنها یکی از بسیاری است.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

این عالی است و می دانید، خنده دار است، شما اشاره کردید در مورد … من از شما در مورد مخاطبان خود می پرسم و مخاطبان پادکست ما شامل تعداد زیادی از افراد است، شامل افرادی می شود که علاقه زیادی به تجربه بیمار دارند، عمدتاً این افرادی که در بخش مراقبت های بهداشتی و اطراف آن کار می کنند، نمی دانم که آیا ما افراد غیرعادی زیادی داریم که کاملاً خارج از آن هستند یا خیر، اما ما مدیران بیمارستان و افراد بازاریابی و پزشکان و پزشکان و متخصصان در زمینه خود و داروسازی و انواع مختلف داریم. در زمینه‌های مختلف، اما من فکر می‌کنم آنچه شما لحظاتی پیش در آنجا لمس کردید، کل ایده همدلی و بودن بیش از یک پزشک سرماخوردگی بود. باز هم، زمانی که شما در حال انجام پیوند هستید، در اوج … حداقل من فکر می کنم، تقریباً به اوج تخصص فنی مورد نیاز است، اما شما هنوز هم هر روز آن تجربه انسانی را به آن می آورید.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

اکثر پزشکانی که با آنها کار می کنیم، وقتی با آنها کار می کنیم، اینگونه هستند. یک نوع نگرش کلاسیک فقط برای پزشکان وجود دارد، “برای من مهم نیست که آنها من را دوست دارند، من فقط می خواهم آنها بهتر شوند”، اما مطمئناً امروز وجود دارد، یک سونامی از تغییر وجود دارد و من فکر می کنم این چیزی است که باعث می شود بخش هیجان انگیزی از کاری که ما با آژانس خود انجام می دهیم، این است که فقط به افراد، افراد باهوش، صدایی بدهیم تا به تقویت آن پیام کمک کنند و من فکر می کنم که این داستان واقعاً تأثیرگذار است.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

یکی از چیزهایی که در کتاب شما نیز به آن توجه کردم، شما در مورد ارتباط ذهن با بدن و به ویژه بخشی در مورد چگونگی کمک به زنده ماندن صحبت کردید و حداقل برای برخی از جراحانی که من می شناسم این غیرعادی به نظر می رسد. به من بگویید نظرتان در مورد ارتباط ذهن بدن چیست؟

حسن تته، MD:

بله، قطعا. من از آن داستان دوباره به عنوان لنگر برای انتقال و شاید برجسته کردن و نشان دادن منظورم از آن استفاده خواهم کرد. بنابراین من اینجا بودم، یک نوجوان جوان شکست ناپذیر، تازه از مصاحبه یک عمر برگشتم و کاملا متقاعد شده بودم که قرار است پزشک شوم. من فقط به خاطر خدا در جانز هاپکینز مصاحبه کردم و الان اینجا بودم، با یک عفونت کشنده و چیزی که کاملاً رک و پوست کنده می توانست من را بیرون بیاورد. اکنون، چیزهای زیادی را به یاد نمی‌آورم، به‌خصوص در مراحل اولیه آن بستری شدن در بیمارستان و آن تجربه، من لوله‌ای را در هر روزنه بدن به یاد می‌آورم، به یاد می‌آورم افرادی که سعی می‌کردند مرا بیدار نگه دارند و در حالی که من بیدار بودم. داخل و خارج از آن بودم، اما تنها چیزی که با یادآوری عالی و واضح به یاد دارم، این واقعیت است که قرار بود پزشک شوم. من این هدف را داشتم، سال‌ها بود که روی این کار کار می‌کردم، همانطور که گفتم یک رشته بیوشیمی بودم، همین الان این مصاحبه را انجام دادم و با اینکه در بیمارستان بودم در این حالت تقریباً رویایی بودم، اما همچنان ادامه دادم. فکر می کردم چیزی وجود دارد که باید برای آن زندگی کنم. چیزی بود که مرا به سمت بهبودی و بهتر شدن می کشید.

حسن تته، MD:

مطمئنا زمانی که از بیماری و قسمت جدی آن بیرون می آمدم، کار دکتر و آزمایش کوچک و تعامل اندکی که با او داشتم کمک کرد تا با این اشتیاق از بیمارستان خارج شوم. که قرار بود هر اتفاقی بیفتد، از جمله یک نامه رد، خوب کار کنم. اما با این وجود، در تمام مدتی که در بیمارستان بودم، مدام احساس می‌کردم که دلیلی وجود دارد که باید زنده بمانم و این چیزی بود که در آن مرحله در درون من ریشه دوانده بود. بنابراین وقتی دانشجوی پزشکی شدم و مطمئناً شروع به درگیر شدن و تعامل با بیماران کردم، چیزی را تشخیص دادم که واقعاً جالب بود و آن بیمارانی بودند که می‌توانستم آن‌ها را بیابم که چیزی برای زندگی کردن دارند، خواه خانواده باشد، خواه این یک شغل، چه یک سرگرمی باشد، چه یک علت، به نظر می رسید که آنها قادر به غلبه بر برخی از غیر قابل حل ترین چالش ها از نقطه نظر مراقبت های بهداشتی هستند، و بیشتر آنها بدون توجه به آنچه که ما به عنوان متخصص مراقبت های بهداشتی با آنها از نظر جراحی و جراحی انجام دادیم، این کار را انجام دادند. درمان ها و مواردی از این قبیل.

حسن تته، MD:

یکی از مهم‌ترین و قوی‌ترین محرک‌ها برای افرادی که بهبود می‌یابند این بود که وقتی بهبود می‌یابند چه کار می‌کردند و من با این موضوع بسیار هماهنگ شدم و شروع به پرسیدن از بیمارانم کردم، به خصوص وقتی که جراح معالج شدم و کسی که مراقبت از بیماران جراحی من به او سپرده شده بود، من همیشه سعی می کردم آنچه را که برای آنها مهم است پیدا کنم، زیرا می دانستم که اگر حتی بتوانم آنها را به فکر کردن در مورد آن وادار کنم، فقط به طور حکایتی متوجه می شوم و متوجه می شوم. فقط تجربه خودم را به خاطر بسپارید و به یاد بیاورید که تفاوت بزرگی در نحوه بهبودی من ایجاد کرد.

حسن تته، MD:

در نتیجه، زمان‌هایی بود و خوشبختانه خیلی وقت‌ها نبود که من به سراغ بیماران می‌رفتم و به نظر می‌رسید که آنها واقعاً به چیزی علاقه نداشتند، واقعاً به هر دلیلی هدفی نداشتند، متأسفانه ممکن است خانواده نداشته باشند. ، یا آنها به تنهایی یا به تنهایی بودند، آنها واقعاً شغلی نداشتند که به آن علاقه داشتند، واقعاً دلیلی نداشتند و حتی اگر بیماری یا بیماری آنها چیزی بود که … من نمی گویم. نسبتاً خوش خیم، اما مطمئناً چیزی که زندگی را تهدید نمی کند، نتایج آنها لزوماً چندان خوب نخواهد بود، حتی اگر به همان اندازه بهتر از هر کس دیگری مراقبت می شد.

حسن تته، MD:

من شروع کردم به ایجاد این ارتباط، حداقل در ذهنم، این که وقتی کسی چیزی دارد که به آن علاقه دارد، برای آن زندگی می کند، اگر هدفی داشته باشد، در نهایت خیلی بهتر انجام خواهد داد. مهم است که آنها با چه چالش مراقبت های بهداشتی روبرو هستند. من به تازگی دریافته ام که در طول حرفه ام به طور جهانی، پیوسته و قدرتمند صادق است. بنابراین این ارتباط ذهنی با بدن است که من از آن صحبت می‌کنم و معتقدم که چیزی در نگرش ذهنی مثبت وجود دارد، حتی اگر وضعیت فیزیکی شما در بهترین حالت نباشد. یک ضرب المثل قدیمی وجود دارد، فکر می کنم من با آن برخورد کردم و تکرارهایی از آن وجود داشته است، جایی که می گوید: “یک روح غمگین شما را سریعتر از یک میکروب می کشد.”

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

می‌دانی، شگفت‌انگیز است، زیرا وقتی داشتی صحبت می‌کردی، مجبور شدم به این موضوع نگاه کنم، زیرا مدتی می‌گذرد، اما به خوبی در دبیرستان به یاد دارم، نمی‌دانم کتاب «انسان در جستجوی معنا» نوشته ویکتور را خوانده‌ای یا نه فرانکل؟

حسن تته، MD:

اوه، این یکی از کتاب های مورد علاقه من بود، بله.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

درست، پس در حین صحبت کردن، من به تلفنم رفتم و آن را در گوگل جستجو کردم و بله، نام Search For Meaning را به خاطر دارم، اما نام کامل آن را به خاطر ندارم و ویکتور فرانکل را به یاد دارم. بنابراین برای مخاطبانی که با آن شروع نشده بودند، فرانکل یک زندانی در اردوگاه کار اجباری نازی ها بود و دوباره، به طور مشابه، متوجه شد که چه کسی زنده مانده و چه کسی نه، و آنهایی که حس معنا، یا هدف دارند… دارم نقل قول می‌کنم، شما باید برید کتاب را بخوانید، اما آنهایی که حس هدف داشتند، خیلی بهتر عمل کردند.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

فکر می‌کنم از بین همه افرادی که با آنها صحبت کرده‌ام و هزاران دکتری که طی سال‌ها با آنها صحبت کرده‌ام، این اولین بار است که کسی را به یاد می‌آورم، مطمئنم که مردم این موضوع را برای من مطرح کرده‌اند. قبلاً، اما در مورد این نوع چیزها با من صحبت می کرد، در مورد آن نگرش ذهنی و بودن بیش از نگرش ذهنی مثبت، اما در واقع این نگرش ذهنی مثبت زندگی و مرگ است. بنابراین من فکر می‌کنم که واقعاً جالب است و آن را در کتاب خواندم، اما تفسیر رنگی آن را برای من زنده کرد، بنابراین از شما متشکرم، این واقعاً بینش جالبی است و آن را به کتابی که سال‌ها پیش خوانده‌ام مرتبط می‌کند. واقعا جالب است.

حسن تته، MD:

بله، بله، ایجاد این ارتباط واقعاً خوب است زیرا ویکتور فرانکل قطعاً یکی از محبوب‌ترین نویسندگان من است و آن کتاب یکی از موارد مورد علاقه من است.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

بله، حتما. بسیار خوب، پس بیایید در مورد … این فقط یک کتاب احساس خوبی نبود، شما به نکات عملی زیادی اشاره کردید و دوباره، ما هر روز با متخصصان مراقبت های بهداشتی در سطوح مختلف کار می کنیم و همه احساس استرس می کنند، به ویژه در حال حاضر، درست است؟ بنابراین آسان است، خوب، باید خوب باشم، هر چند وقت یکبار لبخند بزنید، سر تکان دهید، توجه کنید، عالی، متوجه شدم، بیمار بعدی. خوب، چیزهای بیشتری در آن وجود دارد و بنابراین من مدل LEARN شما را دوست داشتم و شاید بتوانید یک مرور کلی به ما ارائه دهید، یا نه سریع، هر چقدر که دوست دارید وقت بگذارید، اما توضیح دهید LEARN و معنای آن چیست و تمرین‌کنندگان چگونه می‌توانند از آن استفاده کنند. در دنیای واقعی؟

حسن تته، MD:

مطمئنا، بله. بنابراین اجازه دهید کمی زمینه را به مدل LEARN بدهم و قطعاً معنای آن را برای مخاطب برجسته خواهم کرد. همانطور که اشاره کردم، بسیاری از تجربیات من در زندگی دیدگاه و دیدگاه من را نسبت به چیزها رنگ آمیزی کرده است، مطمئناً تجربه نظامی من این کار را انجام داده است و به یاد دارم زمانی که من اعزام شدم، یکی از سرهنگ های دریایی چیزی را با تیم ما به اشتراک گذاشت. بسیار جالب. او گفت: “می دانید، تفنگداران دریایی”، زیرا من با تفنگداران دریایی اعزام شده بودم و آنها بسیار منحصر به فرد و نیروی بزرگی هستند که می توان آنها را در نظر گرفت. گفت: می دانید تفنگداران دریایی سه کار می کنند، حرکت می کنیم، تیراندازی می کنیم و ارتباط برقرار می کنیم. او گفت: “هیچ کس در جهان یا هیچ کس روی کره زمین دو کار اول را بهتر از نیروی دریایی ایالات متحده، حرکت و شلیک انجام نمی دهد.” او گفت: “هر چند در برقراری ارتباط، گاهی اوقات ما کمی با آن مشکل داریم” و گفت: “وقتی در ارتباط با مشکل مواجه می شوید، این یکی از چیزهایی است که ضعیف انجام می شود یا خوب انجام نمی شود، می تواند منجر به بیشترین مشکلات می شود.” او می گوید: “این می تواند در زندگی صادق باشد، می تواند در روابط حرفه ای شما و در واحد ما صادق باشد.”

حسن تته، MD:

او تلاش می‌کرد نقطه‌ای را برجسته کند، یک اختلال ارتباطی که منجر به چالش‌هایی شد که ما داشتیم. من آن را به خاطر می آورم و با خودم فکر می کردم، “وای، این ارتباط کاملاً مستقیمی با مراقبت های بهداشتی دارد.” با خودم فکر کردم که چقدر مهم است که همدلی داشته باشیم و فضا را به بیماران بدهم تا داستانشان را بگویند و با تعدادی از همکارانم شروع به انجام کارهایی کردم و شما در مورد یک تجربه بیمار صحبت کنید. می دانید، مطالعاتی وجود دارد که روی بیمار و پزشک، و نمی دانم، متخصصان مراقبت های بهداشتی و تعاملات بیمار انجام شده است. Not surprisingly, and I certainly realize this in my own practice and even my own experience dealing with the healthcare professionals on the patient side, that most patients are interrupted by their healthcare professionals within the first 16 to 20 seconds of the conversation or the engagement.

Hassan Tetteh, MD:

Now think about that. 20 seconds. That means you never have an opportunity to share your story and to actually tell the individual that’s there that’s supposed to be there to help take care of your problem, or address your concerns, why you’re there. Without giving that time and that space, it really leads to a lot of problems and let me highlight practically what I mean by that. Most patients when they go see their physician, they’re very, very anxious, at least I am and I’m a physician, I know about things, you’re concerned, you don’t know what’s going on, you’re trying to get some answers and the healthcare professional, and they may not even be the doctor, it could just be the person that’s just doing the initial assessment says, “So, what brings you in today Mr. Smith, Mr. Johnson?” “Well, I was … ” and then immediately, within 20 seconds you’re going to get interrupted with a question or qualifier. Now, that takes you off your train of thought and you may start answering questions, fulfilling another person’s agenda, without really conveying why you were there.

Hassan Tetteh, MD:

Then they get a preconceived notion of why you’re there and start addressing things that may or may not be relevant, or of paramount concern to you. That becomes a problem. So this LEARN model is a framework for not only giving you a mnemonic to remember what you should do for your patients, which is learn about them, but gives you a prompt to remember what it is that you need to do. So when I say LEARN, and I highlight in the book this practical toolkit if you will, of how you could communicate with your patients, the first L in LEARN is to listen to your patients and listening is a very important part of communication.

Hassan Tetteh, MD:

People think that communication is all about talking and expressing yourself. I would argue that it’s not. I like to tell my medical students and my colleagues and certainly my junior residents and faculty all the time, we are given two ears and one mouth. That means we should always be listening twice as much as we are talking. So listening is very important because when you listen, you start to learn about your patient. Therein goes the learn again. So that’s the L for learn.

Hassan Tetteh, MD:

E is to empathize and empathizing with your patient’s very important as well. Now, much easier to empathize with a patient if you yourself have been a patient. It’s uncanny to me how many of my colleagues and physicians, nurses, or even any allied health professional will tell me how much more empathy they have for patients when they themselves have been a patient and I mean a real patient, with the gown and the hospitalization and nothing to eat and all the tests and things and tubes in your body. When you’re in that position, that vulnerable state, you start to realize, “Wow, this is not a good place to be,” so having empathy is really important.

Hassan Tetteh, MD:

The A is for affinitize, it’s a bit of a word that I coined from affinity, but what I mean by that is many of my patients will come to me from all different walks of life and backgrounds and what interests one patient may not interest another patient and how you convey a therapy or a treatment, or a change in behavior, suggest a change in behavior, would be vastly different from individual to another individual, so it’s only after listening to a patient, empathizing with them and understanding where they are and saw their world, that you can start to now tailor your treatment, your advice, or your therapy to meet them where they are. So that’s the affinitize part.

Hassan Tetteh, MD:

The R is for repeat, because it’s very important to repeat things. Repetition is the mother of success and so I think repeating things and it may be even on that same visit, or in subsequent visits, it’s very important. And then the N is just simply to know the patient’s now and what I mean by that is, lots of our patients come to us and they may have chronic illnesses like diabetes, or hypertension, and you may falsely assume that they’re there to just address that issue. So you come in and you have a lot of preconceived thoughts about why the patient there with diabetes and hypertension is sitting in front of you and in my case, in surgery, they come to me a surgical condition and I just assume that’s just why they’re there.

Hassan Tetteh, MD:

But only after listening to them and empathizing with them that I recognize that their now, the reason that they’re there in front of me right now could be vastly different and sometimes it has nothing to do with their condition or their illness, often it’s with the behavioral or anxious, or anxiety concern that they have regarding something unrelated to their primary conditions that are documented so vividly in the chart. So I try and give the space to my patients as much as I can to understand and glean from them these things and the LEARN framework for me is one of these ways that I remember to include all of these elements in my communication with the patient, so that I do that right and so that I don’t have any problems, or at least minimize the problems.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

You know, it’s funny, I liked about the book, you did have some great anecdotes in there and again, having worked with so many doctors, a lot of times, ti’s just being able to keep up with my grandkids, or I think you mentioned bowling in one of the anecdotes there and so understanding their why, why do their care, it’s not the healthcare part of it, it’s so they can do things they enjoy, I think is really motivating and going back to our Victor Frankl discussion a minute ago, understanding the meaning of why we’re doing this might give them so more motivation which is clearly a good thing.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

One also that I thought was really interesting, the three Ps. Can you talk about those a little? I thought that was really intriguing as well.

Hassan Tetteh, MD:

Right, sure. So yeah, a little context to the three Ps, so what you’re talking about and for those that hopefully will read the book, you’ll come to see these three Ps and the three Ps are purpose, personalization and partnerships and those are the three pillars of the art of human care. So oftentimes, I’ll have people say, “Well what is the art of human care? What does that mean?” Or, “How do you apply the art of human care,” or, “How do you execute the art of human care, what do you mean by that?”

Hassan Tetteh, MD:

Now, as you know because you read the book, there’s a lot of what I think goes into the art of human care, certainly. However, I also have had the great opportunity to … have had a lot of schooling and as Mark Twain said famously, “I never let my schooling interfere with my education.” So even though I’ve been to medical school, I’ve got three different master’s from some pretty important universities, I always felt that where my education was coming from was not necessarily the institutions and the ivory towers there, but it was from the practical conversations that I had with my professors and with my colleagues and more importantly, my fellow students, that’s really where I learned a lot from.

Hassan Tetteh, MD:

But one thing that did come to mind and I’ve seen this as a constant theme among the ages, is it’s very easy to take something that’s complicated, like human care, or healthcare, or medicine, and make it more complicated. Anybody can do that and I can tell you, “Oh yeah, let me tell you about this little gizmo here.” And I’ll start talking technical and making it more complicated than it has to be and that doesn’t take any kind of genius at all, but what true genius is is taking something that’s complicated and distilling it down to some elements that make it easy to remember, easy to recall, but more importantly, convey some meaning to the person and so that’s why I try to do with The Art Of Human Care and distilling it down to these three principles of purpose, personalization and partnerships. I argue in the book, and I highlight and outline how these three elements of purpose, personalization and partnerships, when applied very deliberately can actually impact not only an individual life, but actually fundamentally change the world.

Hassan Tetteh, MD:

So again, we talk a lot about the purpose, I experience my purpose as I was recovering from my bacterial meningitis illness and I experienced how purpose and having a passion for life and for living for something, fundamentally impacts the outcome of the patients that I care for but I also recognize that purpose is something that’s hard to articulate. So in the book, I convey and I propose, if you will, that one finds their purpose by doing something and typically by doing something for others. Just like you’re doing right now, you have this platform, where people are listening and in many ways, you’re helping them by connection them with information that’ll be both useful and practical and something that will be inspirational, ideally, to help them change their lives and you’re living your purpose by what you’re doing and many people do that, whether you’re a teacher, you’re an architect, you’re an engineer. Your doing something gives you the purpose and I think that’s a really important thing.

Hassan Tetteh, MD:

So finding someone’s purpose and helping them connect to their purpose, I think is very foundation to The Art Of Human Care, whether that’s discovering it for you as an individual, or conveying that with someone that you’re interacting with. Personalization is very important because as you know, in the book, there are many stories and I convey how important it is to personalize the care that you deliver to each individual because we’re very different and each individual has different needs, different requirements, desires, passions, dreams and frustrations. So personalizing your care and the way that you engage with individuals is very important.

Hassan Tetteh, MD:

Then to round it all out, I think the other element of the art of human care comes from partnerships because nothing great has ever been accomplished by one individual. I mean, even when you think of the titans of businesses and companies, yes we like to celebrate the one individual solo person, but invariably, that success is almost always made possible by the work of many people contributing to that individual’s success. So there’s a collective success.

Hassan Tetteh, MD:

The same is true in healthcare. When I had my experience as an undergrad, I knew that it was more than just that doctor that rallied to make me better. It took nurses, I had to have physical therapy, I had to have an audiologist work with me because I had some partial hearing loss at one point, so there was a great number of people that rallied around me in a partnership to help me get better, not to mention my friends and family and loved ones and professors and all the folks that were concerned about me. So partnership is very important.

Hassan Tetteh, MD:

So in the same way, when you talk about how do we make care better for individuals, or for society, it’s going to take way more than just doctors. I don’t care if you’re the best surgeon in the world, you by yourself can’t evoke the kind of systems and the infrastructure and all of the things that are required to really deliver health to an individual. That’s really what we, I think, are all really after. It’s not sick care, it’s really trying to develop and build a system and societal framework and support system that provides you will all of the tools that you can utilized to achieve and maintain and thrive in a healthy way and a state. So, long answer.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

But it’s important and one of the things you mentioned, I’m not going to ask you to do the whole story here, but Mrs. E.V. you followed the purpose and got a benefit from that. Do you want to share that with our listeners?

Hassan Tetteh, MD:

Oh yeah. So that’s a neat story. So I start off by telling about one of the first experiences I had as a young surgical intern and my purpose at that time was to be the best surgical resident that I could be and at that time, I was an intern and I would follow the example of my surgical chief, who was at the time, the chairman of surgery at the department that I was working in and I was his personal intern and he set this very high bar and standard for what surgical excellence was all about and one of the things that he conveyed and he insisted and demanded was that he took really good care of his patients and by extension, his patients became my patients.

Hassan Tetteh, MD:

So there was this one woman, who I went over and above and beyond the call of duty to ensure that she was always well taken care of. She was very sick woman, she had lots of different medical problems and what we were helping her with at that particular time when I was taking care of her and had the honor to participate in this surgery, was to help remove some masses that she had in her neck that were causing her parathyroid gland to be overacting, overreacting if you will and was leading to lots of different health problems.

Hassan Tetteh, MD:

So anyway, we did this surgery and like I said, I made it my point to be at her beck and call and make sure that she was getting everything she wanted. If she wanted a muffin, I said, “Did you want that toasted or with butter?” If she had pain, I wanted to make sure the pain would go away and it began a part to try and follow the model and the example of my surgical chief but I realized very quickly that his model and his example was how you should treat everybody that you engage with and all your patients. But in her case, she was my first one and so I really wanted to make a difference.

Hassan Tetteh, MD:

Well it turns out, she did well and she wind up eventually getting better and recovering and being discharged from the hospital and I later found out that while she was at the hospital, she had a daughter and her daughter had a very good friend who was a nurse and in conversation, she mentioned to her daughter’s friend, “You know, there was this young surgeon that took really, really good care of me. He was one of the best doctors I’ve ever had.” Now, it’s fair to say that maybe if I wasn’t such a good doctor and I wasn’t trying my best to not only impress my patient, but my surgical chief, I may never have had this connection made, but the connection was, her daughter’s friend turned out to be also a nurse and said, by recommendation of my patient, that she should seek me out.

Hassan Tetteh, MD:

So there was a little bit of matchmaking made but I’m proud to say that that woman that she connected me to and that we made that connection because of this great care, became not only my wife by my love of my lifetime and the mother to my son and my daughter. So there you go.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

So when you get together at dinner parties, you win that story. That’s one of my favorite conversation starters, how did you guys meet? My wife and I have a good one too, but when you have a good one, it’s like, “I won.” پس عالیه Good story, I love it.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

Couple more questions before we wrap up, because these are all pressing to me. One was, the connection with art, we talked about the human connection, we talked about your daughter’s art. But why art? What do you feel the art is in medicine and in your book specifically? There’s the right brain, left brain thing and as a funny aside, years ago, I sought out a famous art instructor because at the time, I was working with a fair number of large dental groups and plastic surgery groups and it’s funny because they were clinicians and they’re changing people noses or smile but they had no art sense. They didn’t have that right brain and that matters a lot, right?

Hassan Tetteh, MD:

Sure, absolutely.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

A sense of proportion and how things all fit together. So this famous art author, I tried to get her to go on the tour with me doing talks for dentist and plastic surgeons, it didn’t turn out but she was great. But I think art is a … not just on the cosmetics, but there’s art to medicine as well and so just briefly, you talked about art and the whole book is about art in some way, what connection do you see with art and medicine? Particularly as you’re a transplant surgeon?

Hassan Tetteh, MD:

Sure, sure. Well, let me answer that in two ways. I’ll answer it personally and then I’ll answer it more generally and maybe a little bit more in the context of the book. So personally, believe it or not, before I wanted to become a doctor, I also at one point, entertained becoming an artist and in fact, I thought I was pretty good at art and I just always had an interest in art, I used to color and draw, just like any child did but I took it to the next level as I became a teenager and at the time, I grew up in a small village town in New York called Brooklyn and during my childhood, graffiti art was a big medium back then and I would hang out with these graffiti artists and I would learn the style and the technique and it was something that I was really enamored with and I actually applied to art and design high school and I got accepted. I had a portfolio and I had to take a test to do some still drawings and live drawings and it was a great honor for me, I was pretty excited and psyched.

Hassan Tetteh, MD:

I wanted to go to art and design high school because one of my best friends at the time was going there and it was a school in Manhattan, which meant I would get to take the train, which is a big deal back then. So when I brought the acceptance to this art school to my father, who at the time had to certify my acceptance by giving his consent for me to go, he promptly said … So let me give a little context. My parents were West African immigrants and so with many immigrant parents, as you can imagine, especially first generation as I was, going to art school is not necessarily top of the list, you know?

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

Right.

Hassan Tetteh, MD:

Many immigrant parents have the saying that your son or your daughter’s either a doctor, or a lawyer, or a failure. So the seeds for medicine were definitely planted there but here I was trying to get into art school and my dad quickly said, “No, you’re not going to art school because you’ll never make a living as an artist.” So there is that personal connection with art that I’ve always held steadfast to and when I recognized that my daughter had both an interest and, I think an aptitude to art, I wanted to nurture that and even if she has to be on the payroll for the rest of her life, I really want to make sure I nurture and support that interest.

Hassan Tetteh, MD:

But that’s the personal part and within the book, I weave in a lot more personal anecdote about how powerful art has been in my life and why it resonates with me, even today as a surgeon, because it really does take some creativity and you said it well. You work with plastic surgeons and with cosmetic dentists and even dentists, there is a lot of creativity that’s necessary to do your craft if you will and surgery for me, is one of these ways where you can mix the creative art and the energy of expression with something that is scientifically based and rooted.

Hassan Tetteh, MD:

Now, from a more generic standpoint, there is absolutely a healing effect of art, I think when it comes to health. We talk about the healing arts and if anyone’s been depressed, or sad, or blue and they heard their favorite song, or they hear their favorite song, it can take them back to a place and a state of mind that brings them joy and brings a smile to their face. Conversely, you can be in the greatest mood in the world and hear something or see something that just evokes sadness and gives you melancholy because of the power of the way art can convey a message and connect with us. At its very root, if you were to look up the definition of what art is, it’s really a form of an expression of communication and if you think about human’s first existence, we expressed ourselves and communicated with art and through art.

Hassan Tetteh, MD:

So I think art is something that is absolutely fundamental to the human experience and so how could you not include it when you’re talking about care and becoming healthy? I think it’s something that’s just an element that’s just naturally interwoven and part of our reality of life. There’s no one that can’t be impacted or touched by art in its various forms, music, sculpture and expressive arts. So I think there’s a very important healing attribute to art and that’s what I try and convey in the book, not only through the words and through the stories, but also through the actual art that’s in the book.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

Two more questions and then we’ll be wrapped up here. The second to last is, I presume you did most of the writing, maybe all the writing for the book prior to COVID, right? So we’re in a different environment if that’s the case, and I’m wondering if there’s any ironies, some things that, “Wow, they were important then,” that you really feel like caregivers, leaders, public should know with the new context of COVID

Hassan Tetteh, MD:

Wow, well that’s a great question. So absolutely, absolutely, absolutely, yes. There are many ironic parallels because I think that everything that I wrote about in the book, the message of human care, the elements and the pillars of purpose, personalization, partnerships, they’re evermore important now in the time of a pandemic. In fact, if we need nothing else right now, the thing that we do need is human care, probably more than we ever did before.

Hassan Tetteh, MD:

Now, the irony is, I started out this year, 2020, like many people did with great aspirations for making this be a very big year, we’re entering a new decade, I had all the goals and the objectives down and it was January and February and I was also … had a very big plan for how I was going to get the word out about the book because the book had just been published at the end of 2019 and I was going into 2020 with all this momentum. I had many bookings for readings, I had invitations to come give lectures at medical schools and we had these plans for sharing this message with all of these graduating students and their various healthcare tracks. Then what happened was COVID and like many people, I also retreated into the recluse of isolation and hunkering down and it took a while, like I think with many people, to start realizing that we still have to live, even with a pandemic, and having been a student of many pandemics, I realized that pandemics have been around with us since the dawn of human existence and every 80 to 100 years or so, there’s usually a really big one that is of great consequence and it changes society, fundamentally, politically, economically, socially and sometimes advances and sometimes pulls us back, technologically.

Hassan Tetteh, MD:

I think in this case, we certainly have seen how impactful politically COVID has been, we’ve recognized the impact that it’s had to our economics. It socially changed the way that we live. People talk about we’re going back to normal someday, well if you really think about the way pandemics have shaped humankind and societies, there is never again a going back to normal. We have and we will be resetting what we now call the social norm moving forward. It’s already been reset. It’s never going to be the way it was on March 10th 2020 for anyone in the world, pretty world. It’s just not going to be that way, it’s going to be different.

Hassan Tetteh, MD:

Technologically, I mean, what we’re doing right now has been accelerated and it’s being used more widespread than ever before because we’re not able to socialize, at least like we did before. So I recognized that all of these things were happening but at the same time, there was still this great need, and probably more so than ever, because I’ve seen and taken care of COVID patients, I’ve had personal loss in my own family, for people that have died from COVID, that now more than ever, we need human care. Each one of us needs to find a purpose, we need to help others find their purpose, we need to personalize the care that so many are in need of right now, because so many people are suffering. Whether they’re suffering physically from COVID, or as collateral damage from COVID, there’s still so many challenges as society is really in need of something that could help and I believe that The Art Of Human Care is the technology that can bring a lot of relief and a lot of ease to a lot of pain and be a great benefit to many.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

You know, it’s funny, one of the things we’ve talked about in the past on webinars and podcasts and different things I’ve done, healthcare, for all the change that happens technology and we work a lot with the pathology and things are changing daily, it’s impossible for people on the ground to keep up with all the different things that are going on in oncology, but as a whole, healthcare’s not famous for being a fast mover, right?

Hassan Tetteh, MD:

Right.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

There’s a lot of interest in the status quo. One thing that COVID did in this case, is telemedicine where there was a whole bunch of … telemedicine’s been around for a while in various forms, it’s not new but within weeks, hospital systems were doing telemedicine at scale when it was impossible to agree to even try it two weeks before. So it’s amazing when you think about reimbursement, solved, HIPAA, solved.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

Then all the excuses of, “Well I don’t really feel comfortable with it,” or, “Patients won’t like it,” or, “I don’t have time,” just melted away and so that’s been cataclysmic and that’ll change the way healthcare is delivered and as a transplant surgeon, it’ll be interesting to see things evolve for follow-up care, do they have to really come back in or can you do telemedicine? In most areas of healthcare, there’s probably a role, so I think that’s just one example that comes to mind of … because I’ve talked to these people for years, right?

Hassan Tetteh, MD:

Right.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

Have you thought about … just getting people to be willing to allow patients to put their calendar, schedule their own appointment, or to email securely their doctor. The patients wanted it but the doctors like, “No, no, no, I don’t want to do that.” Now, it’s like, boom, it’s just changing.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

Last question I guess is the … so I think you gave me a perfect set up here. So what’s your call to action? So what do you want our listeners to do? Because remember, we have people in healthcare, some people are pretty influential in healthcare, others are in the frontlines and others are just trying to do their job to support it, but how can our listeners and your broader readership, what can they do?

Hassan Tetteh, MD:

Well first of all, they should read the book.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

I agree and by the way, I’ll have a link to buy the book in the podcast, just so you know. So I will do that.

Hassan Tetteh, MD:

Well, I don’t have a agenda for that, call to action, but I believe it has the instructions and does give a blueprint and a good model for how to approach the times that we’re living in right now in the midst of COVID, but more importantly, how we can work together collectively and I think especially because of the background, the nature and the experiences of your audience, how we could work collectively to bring health to many, in all it’s different ways that you can do that. Again, I admonish that you don’t have to be a healthcare professional to be responsible or to be actually critical in helping people achieve health. That’s really what we want.

Hassan Tetteh, MD:

Let’s not focus on healthcare, let’s focus on achieving health. Health is a lot different than healthcare and I would also give this pearl, which I outline in a book and that is, one does not have to cure in order to heal. Let me say that again. One does not have to cure in order to heal. There are many of us that are walking around with conditions, sometimes terminal conditions, that will never be cured per se because we just don’t have cures for them, but there’s a great number of things that we can do for those individuals to help them heal and that could be sharing some art with them, taking the time to listen to them, taking the time to empathize with them, taking the time to understand what their now is, what their needs are.

Hassan Tetteh, MD:

Try to find out how you can help them discover purpose at a time of such great uncertainty, help them to personalize how they approach their work and partner with them, so that you can work toward restoring health, if that’s possible, making health better when possible, and also impacting the world in that way, because like I said, I go back to my story of the doctor. I remember that day vividly, he didn’t do much. Arguably he did more for me medically, but I don’t remember any of that, but what I do remember is him taking the time to care about learning about something that was important to me, coming to share that moment with me, have that connection with me and then gave me a little bit of inspiration and didn’t cost him anything to do that but it made such a difference for me and I try to hopefully repeat those little experiences with the patients that I engage with on a daily basis. Perhaps for me, because of my work in transplant where there’s always stark contrast between life and death, I’m always reminded about how short life is.

Hassan Tetteh, MD:

So I’ll end with this Steward, that the call to action, is don’t dilly-dally, life is short. Go out and make a difference.

دکتر علی حاجی ابراهیمی، MBA:

Fantastic, that’s a great ending. Well hey, I appreciate you being on our podcast, love to help you get the message out, I told you this is part of something I just do, I don’t make a revenue on this sort of thing, but whenever I hear somebody that I think is interesting, that can help improve healthcare, it’s my pleasure to invite them and take advantage of our little channel we’ve created here. So good luck with this and please keep in touch and feel free to come back any time you want to talk about this stuff again, personally or as a podcast. I’ve enjoyed this and it’s been fun, so thank you.

Hassan Tetteh, MD:

No, thank you.