در 10امین نشست سالانه انجمن تحقیقات ستون فقرات کمری در آوریل 2017، دکتر لوئیس جنیس، مقاله ای با عنوان “اثربخشی پیام‌رسانی الکترونیکی شخصی‌شده درگیر شدن با بیمار پس از فیوژن ستون فقرات کمری: یک مطالعه آزمایشی.” این مقاله متعاقباً در منتشر شد. مجله جراحی مغز و اعصاب به همراه سایر مقالات کنفرانس.
تمرکز مقاله دکتر جنیس خلبانی بود که او و تیمش در بیمارستان عمومی ماساچوست هدایت می‌کردند، که در آن از تقسیم بندی روانشناختی و مشارکت خودکار بیمار برای کمک به کاهش بستری مجدد در بیمارستان پس از جراحی فیوژن ستون فقرات کمری استفاده شد. این آزمایشی موفق در نظر گرفته شد و نشان داد که تکنیک‌های صنعت مصرف را می‌توان برای کمک به بیماران ستون فقرات کمری به کار برد.
پس زمینه
دکتر جنیس و تیمش به دنبال کاهش پذیرش مجدد در بیمارستان پس از ترخیص پس از عمل جراحی فیوژن ستون فقرات کمری بودند. وی خاطرنشان کرد: تمرکز زیادی روی آمادگی و آموزش بیمار قبل از عمل شده است، اما کمتر به انگیزه دادن به بیماران و هدایت رفتارهای آنها پس از جراحی برای تسهیل بهبودی موفقیت‌آمیز توجه شده است. علاوه بر این، در حالی که تلاش‌های مدیریت سلامت جمعیت معمولاً بیماران را بر اساس جمعیت‌شناسی، وضعیت سلامت و پوشش بیمه تقسیم‌بندی می‌کند، این روش‌ها جزئیاتی را درباره «آنچه بیمار انجام می‌دهد» و نه «چرا بیمار به شیوه‌ای خاص رفتار می‌کند» ارائه می‌کند.
با هر بیمار
پس از عمل در روزهای 2، 4، 6، 10، 14 و 21 ارتباط برقرار شد.
دکتر جنیس به پژوهش قبلی اشاره کرد که پنج مورد مرتبط با مراقبت های بهداشتی را شناسایی کرده بود. بخش‌های روانشناختی، که هر کدام از نظر انگیزه‌ها و ترجیحات ارتباطی خود منحصر به فرد هستند. هدف از این مطالعه، اعمال تقسیم‌بندی روانشناختی برای بیماران تحت عمل جراحی ستون فقرات کمری و استفاده از یک سری پیام‌های الکترونیکی، سفارشی و خودکار طراحی شده برای آماده‌سازی بهتر بیماران برای دوره جراحی و بهبودی در 30 روز پس از جراحی بود. پلتفرم خودکارسازی ارتباطات (یعنی، ایمیل‌ها، پیام‌های متنی، پست صوتی تعاملی) پیشرفت را زیر نظر داشت و به طور فعال هرگونه مشکل بازیابی را شناسایی کرد.
طراحی خلبان
دکتر تیم جنیس 69 بیمار متوالی را که تحت عمل جراحی فیوژن ستون فقرات کمری قرار گرفتند، ثبت نام کردند. با استفاده از مشارکت دیجیتالی بیمار، بیماران پنج و دو روز قبل از عمل جراحی با آموزش مقدماتی (فیلم، اطلاعات نوشتاری) ارتباطات خودکار دریافت کردند. بیماران همچنین هفت بار دیگر در طول 21 روز پس از جراحی با آموزش های تکمیلی و بررسی های کوتاه برای سنجش بهبودی، ارتباطات دریافت کردند. پاسخ‌ها به این ارتباطات روی داشبورد ثبت شد و مسائل مربوط به بهبودی بیمار از طریق ایمیل و پیام‌های متنی برای پیگیری فوری به کارکنان کمکی ارسال شد.
بیماران پیام‌هایی را دریافت می‌کردند که بر اساس طبقه‌بندی بخش روانشناختی فردی آنها سفارشی شده بود تا انگیزه‌هایشان را جلب کند و احتمال رفتارهای مثبت را افزایش دهد. بیماران به یک نظرسنجی 12 سوالی که برای طبقه‌بندی آنها بر اساس بخش روانشناختی در طول یک قرار قبل از عمل، توسط پرستار استفاده می‌شد، پاسخ دادند.
نتایج
نرخ بستری مجدد 30 روزه در طول مطالعه آزمایشی 1.45 درصد بود. نرخ پاسخ کلی به پیام‌های متنی، ایمیل و صوتی در 9 موج ارتباطی 87.5 درصد بود که بر اثربخشی پیام‌های روانشناختی تأکید می‌کند.
دکتر جنیس نتیجه گرفت: «ابزار تقسیم‌بندی روانشناختی برای مشارکت بیماران مفید است و آنها را بر اساس نگرش‌ها و باورها طبقه‌بندی می‌کند. برنامه آزمایشی بینش هایی را برای استقرار منابع پزشکی برای حمایت از بیماران و فعال کردن رفتارهای سلامت مثبت ارائه کرده است. 
