علیرغم اینکه نمی‌توانید ترفندهای جدید را به سگ پیر آموزش دهید، بیمارستان‌ها با فشار فزاینده‌ای برای تشویق رفتارهای سالم در میان بیبی بومرهای سالخورده و سالمندان مواجه هستند. علاوه بر انگیزه مالی مراکز مدیکر و مدیکید (CMS) برای انتقال از هزینه خدمات به مراقبت مبتنی بر ارزش، تهدید قریب الوقوع مراقبت های اولیه و کمبود پزشک متخصص، مشارکت با آمریکا را بیش از هر زمان دیگری مهم می کند. مصرف کنندگان سالمندان مراقبت های بهداشتی موثرتر است.
چگونه بیمارستان ها می توانند مشارکت مراقبت های سالمندان را بهبود بخشند؟
1. بدانید که همه سالمندان انگیزه ها و رفتارهای یکسانی ندارند.
اغلب افراد بر اساس یک فاکتور جمعیت شناختی مانند سن، گروه پرداخت کننده آنها مانند بیماران مدیکر یا تشخیص مشترک که دیابت یا بیماری قلبی است طبقه بندی می شوند. با نگاه عمیق‌تر به افکار، رفتارها و ترجیحات آنها با استفاده از ابزار بخش‌بندی روانشناختی مانند زیست رایان Consumer Classifier، بیمارستان ها می توانند راه های احتمالی را شناسایی کنند. برای ایجاد انگیزه موثرتر در سالمندان طبقه‌بندی مصرف‌کننده از 12 سؤال ساده برای تقسیم بیماران به پنج بخش مجزا از فعال تا واکنش‌گرا استفاده می‌کند.
- در فعال‌ترین نقطه، خود دست‌یافته‌هایی هستند که همان‌طور که از نامشان پیداست، با هدف‌گذاری و تدابیر به‌راحتی برانگیخته می‌شوند.
- جویندگان تعادل نیز فعال هستند. با این حال، آنها ترجیح می دهند از منابع مختلف مشاوره بهداشتی دریافت کنند – نه فقط پزشکان. در نتیجه، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید ضمن تشریح پیامدهای هر گزینه، انتخاب هایی را ارائه دهند.
- در نقطه مقابل این طیف افراد استقامت اراده ای قرار دارند که در لحظه زندگی می کنند و تنها به عنوان آخرین راه حل به پزشک مراجعه می کنند.
- دریافت کنندگان جهت نیز واکنش نشان می دهند، اما بر خلاف افراد استقامتی، جهت گیران در اولین نشانه نگرانی سلامتی به پزشک مراجعه می کنند، اما آنها برای پیروی از توصیه های پزشکی با مشکل مواجه می شوند.
- در وسط، شعبده بازان اولویت قرار دارند که در مورد سلامتی عزیزان فعال هستند، اما در مورد سلامتی خود واکنش نشان می دهند. توسل به احساس وظیفه آنها نسبت به خانواده و کار می تواند شعبده بازان اولویت را تشویق کند تا بیشتر در سلامتی خود مشارکت کنند.
توزیع بخش‌های روانشناختی در میان سالمندان نسبت به جمعیت عمومی متفاوت است، با یک بازنمایی بیش از حد در میان دست‌یافته‌ها و جهت‌گیران. این دو بخش استفاده کنندگان بالاتری از سیستم مراقبت های بهداشتی هستند، اما در رویکردهایشان به سلامت و تندرستی بسیار متفاوت هستند. این انگیزه‌ها و اولویت‌های متفاوت باید بر تعامل و پیام‌رسانی بیمار تأثیر بگذارد.
حتی پس از شناسایی بخش‌های روانشناختی، ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی باید رویکرد خود را برای رسیدگی به نگرانی‌های خاص بیماران مسن تطبیق دهند. در روانشناسی امروز پست وبلاگ، نویسنده و کارشناس اثربخشی بین فردی پرستون نی پیشنهادهایی برای بهبود مراقبت از سالمندان ارائه می دهد.
2. تعداد محدودی از اهداف قابل مدیریت تعیین کنید.
تعیین هدف می‌تواند برای افراد مسن‌تری که در سال‌های پس از بازنشستگی خود با احساس هدف کمتری دست و پنجه نرم می‌کنند، مفید باشد. در حالی که این روش در مورد Self-Achievers بسیار موثر خواهد بود، اما تعیین تعداد کمی از اهداف می‌تواند برای بیماری که می‌خواهد توصیه‌های پزشک را دنبال کند، مانند Direction Takes، آسان‌تر شود. با کمک به سالمندان برای تعیین اهداف واقعی و افزایشی، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به بیماران کمک می کنند تا در مسیر خود باقی بمانند.
3. با گوش دادن، ارتباط برقرار کنید.
بیماران مسن داستان‌هایی برای گفتن دارند—و هنگامی که ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی برای گوش دادن زمان صرف می‌کنند، نه تنها احساس امنیت عاطفی بیماران را تقویت می‌کنند، بلکه رابطه‌ای قابل اعتمادتر برقرار می‌کنند.
4. استفاده از فناوری را تشویق کنید.
آمریکایی‌های مسن‌تر مانند گذشته در برابر فناوری مقاوم نیستند. در حالی که ممکن است در مورد استفاده از فناوری جدید نیاز به آموزش داشته باشند – چیزی که این روزها مراکز ارشد به طور مرتب ارائه می دهند –59 درصد از مصرف کنندگان سالمندان مراقبت های بهداشتی آنلاین هستند و یک مطالعه نشان داد که 66 درصد از سالمندان آگاه به فناوری به فناوری اطلاعات سلامت خودمراقبتی علاقه مند هستند.
هنگامی که ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی نگرش‌ها و انتظارات متفاوت بیماران – از جمله مصرف‌کنندگان مراقبت‌های بهداشتی سالمند – را درک کنند، بیمارستان‌ها می‌توانند برنامه‌های سلامتی بسیار مرتبط را توسعه دهند یا انگیزه‌ای برای انطباق با برنامه‌های مدیریت بیماری مزمن ایجاد کنند. و با تقریباً 10000 بیبی بومر که هر روز 65 ساله می شوند، افزایش اثربخشی مشارکت در میان بیماران مسن در این دهه همچنان حیاتی خواهد بود.
